စာစုအမွတ္( ၃ )
စကာၤပူကိုေျမဖို႔ေပးေနတဲ့ သဲသေဘာၤတစ္စီးမွာတုန္းကလည္း အမွတ္ရစရာေလးေတြရွိခဲ့ေသးတယ္ေလ။
အဲဒီသေဘာၤေပၚမွာ ကိုရီးယားရယ္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ရယ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမန္မာရယ္ လူမ်ိဳးသံုးမ်ိဳး အလုပ္လုပ္ၾကရပါတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကေတာ့ သေဘာၤသားေတြမဟုတ္ပါဘူး။ စကာၤပူကို W/P နဲ႔ေခၚထားျပီး သေဘာၤေပၚတင္ေပးထားတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမန္မာေတြကိုလည္း လက္မွတ္လိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္ ေခၚထားရတာေလ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေလးေယာက္မွာ ေက်ာ္ေဇယ် ဆိုတာကေတာ့ လူရြတ္တစ္ေယာက္ပါ။ လက္ျမန္ေျချမန္လည္းရွိတာေၾကာင့္ တစ္စီးလံုးကသူ႔ကိုလန္႔ၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔အေပၚမွာေတာ့ တကယ္ကို သိတတ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါဘဲ။
တစ္ေန႔ အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အဘိုးၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားနဲ႔ဆံုၾကေနတာကြ်န္ေတာတို႔ ေတြ႔လိုက္ၾကေသးတယ္။ ခဏေနေတာ့ အဘိုးၾကီးက အနားကေဂၚျပားနဲ႔ လိုက္ရိုက္တာ ကံေကာင္းလို႔ ေက်ာ္ေဇယ် ေခါင္းမကြဲတာ။ကြ်န္ေတာ္တို႔ လည္း ဘယ္လိုျဖစ္တာလည္းေမးေတာ့မွ တဟားဟား ရယ္ျပီး ေအာက္ပါအတိုင္းေျပာပါတယ္။
“ငါကအဘိုးၾကီးကို မိန္းမ ရွိလားေမးေတာ့ ရွိတယ္ဆိုျပီး ဓာတ္ပံုထုတ္ျပတယ္ကြ၊ ေကာင္မေလးကငယ္ငယ္ေလးကြ။” “ကေလးေရာရွိလားဆိုေတာ့ အလာ မေပးေသးဘူးဆိုျပီးေျပာေတာ့ငါလည္း စခ်င္တာက မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးေလကြာ၊ ဒါနဲ႔ အလာ မေပးရင္ ငါေပးမယ္ ငါ့ဆီလႊတ္လိုက္လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ သူအစေတာ့ စဥ္းစားေသးတယ္ကြ ေနာက္မွ သေဘာေပါက္ျပီး ငါ့ကိုလိုက္ရိုက္တာကြ” ဆိုျပီး အားရပါးရရယ္ပါေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း မင္းတစ္ခါတည္း ေခါင္းပါျပဳတ္သြားရမွာကြ လို႔ေျပာရင္း ရယ္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။
~~~~~~~~~~~~~။~~~~~~~~~~~~~~
စာစုအမွတ္( ၄ )
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကိုရီးယား Costal သေဘာၤလိုက္တုန္းကေပါ့။
သေဘာၤတစ္စီးမွာ ျမန္မာ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စရွိပါတယ္။ သံုးေယာက္ဆိုတာအလြန္ဆံုးဘဲေလ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ထံုးစံအတိုင္း ဘုန္းေမာင္ တစ္ေယာက္တည္းဘဲေလ။ ဒီေတာ့လည္း ျမန္မာစကားေျပာခ်င္တာတို႔ ျမန္မာစာေလးစားခ်င္တာတို႔ ျဖစ္မိတာေပါ့။ ဒါကလည္းျမန္မာပါတဲ့ သေဘာၤခ်င္းေတြ႔မွ အဆင္ေျပတာမဟုတ္လား ဒီေတာ့လည္း ျမန္မာပါတဲ့ သေဘာၤေတြကိုေမွ်ာ္ရတာေပါ့။
ကိုရီးယားက ယိုဆူး ဆိုတဲ့ျမိဳ ႔ က Tanker ဆိပ္ကမ္းတစ္ခုကိုေရာက္ရင္ေတာ့ ျမန္မာပါတဲ့ သေဘာၤေတြ အျမဲေတြ႔ရတတ္တယ္ေလ။ တစ္ခါတစ္ေလဆိုရင္ တစ္ျခားႏိုင္ငံကလာတဲ့ သေဘာၤေတြမွာျမန္မာေတြပါလာရင္ မုန္႔ဟင္းခါးတို႔ ဘာတို႔ စားရတတ္တယ္။ အဲဒီဆိပ္ကမ္းေရာက္ရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မွာ နားခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး သေဘာၤေတြလိုက္လည္ ျပီးရင္ စာအုပ္ေတြလိုိက္လဲနဲ႔ အလုပ္ကိုျဖစ္ေနတာပါဘဲ။ တစ္ေန႔ ကြ်န္ေတာ္ဆီကို တစ္ျခားသေဘာၤက ကိုေအာင္ႏိုင္ဆိုတဲ့လူေရာက္လာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔လည္း ေတာ္ေတာ္ခင္ပါတယ္။ ညကို သူ႔ဆီမွာ ထမင္းလာစားဖို႔ လာေခၚတာပါ။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ဂ်ဴတီျပီးေတာ့သူ႔ဆိီထြက္လာလိုက္တယ္ အခ်ိန္ကေတာ့ ညဆယ့္ႏွစ္နာရီေက်ာ္ပါျပီ။ သူမ်ားေတြအဖို႔ကေတာ့ အိပ္ခ်ိန္ေပါ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အတြက္ကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွ အားၾကတာေလ။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ခရမ္းခ်ဥ္သီးငါးပိခ်က္နဲ႔ ဝက္သားျပဳတ္ေၾကာ္ ခ်က္ထားတာ အတို႔ အျမဳပ္ေလးလည္းပါတယ္ဆိုေတာ့ တကယ့္ကိုျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္သြားသလိုပါဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ကိုရီးယားဆိုဂ်ဴးေလးရယ္ ငါးပိခ်က္ေလးရယ္ဆိုေတာ့ စားလို႔ေကာင္း ေသာက္လို႔ေကာင္းေပါ့။ ဒီအခိ္ိ်န္မွာ သူ႔သေဘာၤက ကိုရီးယားတစ္ေယာက္ေရာက္လာျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ ဝင္ဝိုင္းပါေရာေလ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာလည္း သူ႔ဧည့္ခံေနရတာနဲ႔ စကားေတာင္ ေကာင္းေကာင္းေျပာလို႔မရေတာ့ဘူး။
ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ ကိုရီးယားေတြရဲ ႔ ေျပာဆိုဆက္ဆံေနပံုကိုလည္းေျပာျပရဦးမယ္။ ကိုရီးယား Costal မွာက ကိုရီးယားအဘိုးၾကီးေတြမ်ားပါတယ္။ ဒီေတာ့ အဂၤလိပ္လို မေျပာတတ္ၾကတာကမ်ားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း ကိုရီးယားလိုမတတ္ၾကေတာ့ ေျပာဆိုဆက္ဆံရတာ ေတာ္ေတာ္လက္ေပါက္ကပ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ ဘာသာစကားျဖစ္တဲ့ လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ပဲဲ ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္ေနရတာပါ။ အဲဒါေပမယ့္ အဂၤလိပ္လို မတတ္တေခါက္ေလာက္တတ္တဲ့ လူဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ သိပ္ကိုစကားေျပာခ်င္တာေလ။ ခုနက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ထမင္းဝိုင္းေရာက္လာတဲ့ ကိုရီးယားက ထမင္းစားေရေသာက္ေလာက္ေတာ ့ေျပာတတ္တယ္ဆိုပါေတာ့။ ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ မင္းတို႔တိုင္းျပည္ လူဦးေရဘယ္ေလာက္ရွိလဲတို႔ ဘာတို႔ေပါ့ေနာ္။ ေနာက္ေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ဝင္ေငြအေကာင္းဆံုးက ဘာအလုပ္လဲေမးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း စစ္သားလို႔ ျပီးရင္ အင္ဂ်င္နီယာ၊ ဆရာဝန္၊ သေဘာၤသား စသည္ျဖင့္ေပါ့ေနာ္ ေလွ်ာက္ေျပာၾကတာေပါ့။ သူကဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ ငါတို႔ဆိီမွာကဆိုျပီး သူစဥ္းစားသြားတယ္။ ဘာလုိေျပာရမွန္းမသိေတာ့လို႔ဆိုတာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔က သေဘာေပါက္ျပီးသားဆိုေတာ့ ဘယ္လိုေျပာမလဲ ဆိုတာေစာင့္ေနတာေပါ့ေနာ္။ ေနာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားျပီး “ Wooden hammer and tan tan tan office” ( ဝူးဒန္းဟန္းမား အန္ တန္တန္တန္ ေအာ့ဖစ္) ဆိုျပီးေျပာခ်လိုက္ေရာေလ။ အစေတာ့ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ဘာေျပာမွန္းမသိလို႔ သူ႔ျပန္ေမးရတာေပါ့။ ဒီေတာ့မွ ဆရာက ပံုစံပါလုပ္ျပမွ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။ သူေျပာခ်င္တာက တရားသူၾကီး ကိုဆိုလိုခ်င္တာပါ။ သူတုိ႔ဆီမွာ တရားသူၾကီးက ဝင္ေငြအေကာင္းဆံုးဆိုတာကို သူေျပာတတ္သလုိ ေျပာခ်လုိက္တာဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြအတြက္ေတာ့ ေျပာစရာ စကားတစ္ခုရလိုက္တာပါဘဲေလ။
~~~~~~~~~~~~~~။~~~~~~~~~~~~~~~
